دختر یا پسر؟

تا حالا هزار بار با خودم عهد بستم که حرف اطرافیان اصلا برام مهم نباشه و خودم راه درست رو بر اساس مصلحت اول خودم  دوم همسرو زندگیم انتخاب کنم، قبل از اینکه بارداربشم اگه روزی دوبار خونه مادر شوهر میرفتم هر بار ازم میپرسید باردارنیستی!!!! واقعا نمیدونم قصدش از این حرف چی بود. من فکر میکردم اگه یه روزی باردار بشم مادرشوهر مثل پروانه دورم  بچرخه چون به ارزوش رسیده الان سه ماه باردارم مادرشوهر حتی یه تلفن نکرده که حالم روبپرسه عجیب تر اینکه ما اصلا قهرنیستیم و همه میدونن من چقدر حالم بد هست.

این موضوع به من ثابت کرده که زندگیه من اندازه یه ارزن واسه بقیه مهم نیست و اگه حرفی میزنن یا از روی بدجنسی هست یا اینکه میخان یه چیزی گفته باشن. 

از رفتار مادر شوهر ناراحت نیستم چون برای هزارمین بار به همسر خیلی چیزا ثابت شد.

دیروز یکی از خانومای مسن فامیل به همسر گفته بود ناراحت نشیا !!!!خانومت دختری داره!!!!! همسر هم گفته این چه حرفیه خدا قهرش میگیره مگه دختر و پسر فرقی داره خداکنه سالم و صالح باشه.

دلم برای تمام دخترا سوخت، که هنوز ما در عصر جاهلیت زندگی میکنیم ، با اینکه میدونیم دختر وفادار هست با اینکه میدونیم اصل تربیت بچه هست بازم این استرس رو به یه مادر وارد میکنیم دلم میخاد با همه ادمایی که تفکرشون اینقد عقب مونده هست بجنگم.

کاشکی یه روز بیاد که درمان هم باشیم نه درد.

چند روزی مامان اومده بود پیشم ، چون در نبود من دوتا موش امده بودن توی خونه و زندگیم رو داغون کردن، وقتی با گریه زنگ زدم به همسرکه موش توی خونه هست به گریه من میخندید دیگه شب که اومد چسب موش خریدهبود هر دوتاش رو گرفت. مامان هم اومد همه جا رو برام تمیز کرد دستش درد نکنه،دیگه خونه تکونی هم تموم شد ،

دیروز داداش کوچیکه از مامان پرسیده که چرا حال گیسو اینقد بد هست؟ یعنی طبیعیه ؟؟؟؟ همه اینجورین ؟وقتی مامان بهم گفت کلی خندیدم 

خدایا سپاسگزام بابت همه چیز