با خودم فکر میکنم من توی زندگی دنبال چه چیزی بودم بچه گی ،نوجوانی،الان....همه ی اون همه رنجی که کشیدم بخاطر این بود که دنبال یکی بودم که دوستم داشته باشه....الان....
دیگه دنبال دوست داشته شدن نیستم اینقدر به یه چیزی بال و پر دادم که خودمو هم گم کردم
توی زندگی دنبال یه چیز مطلق نباشیم.
وقتی با همسر آشنا شدم حس کردم همون هست که میخام فکر میکردم تمام رنج هام تموم شد اینکه یکی نبود منو توی آغوش بکشه یکی نبود بگه دوست دارم منو به اینجا رسوند.
راهمو اشتباه نیومدم اما توی این راه خیلی اشتباه کردم بزرگترینش هم این بود که فکر میکردم برای دوست داشته شدن باید جنگید چه فکر احمقانه ای