هر وقت یه اتفاق ناگوار برام می افته اولش آرومم انگار توی شک هستم. بعد کم کم اون موضوع برام باز میشه و من پر از خشم میشم.
چند وقت پیش که خواهر شوهر تشریف فرما شدن و من با زبون روزه از ایشون پذیرایی کردم . کمی با هم حرف هم زدیم. یه دفه حرف رو کشید به یکی از فامیلا و پشت سرش حرف زد. من احمق هم یه چیزی که از یه نفر در مورد اون شخص شنیدم گفتم. و این خانوم رفته به مادرش گفته و مادرش هم رفته به نقل قول از من یعنی گفته گیسو این حرف درمورد فلانی زده و رسیده به گوش مادرم البته با ابعاد خیلی خیلی بزرگتر صبح مامانم زنگ زد و گفت گیسو تو فلان حرف زدی؟؟؟
منم هرچی به ذهنم فشار میارم یادم نمیاد همچین شکری خورده باشم که یه دفه یادم اومد اون روز به خواهر شوهر لعنتی یه حرف خیلی جزئی زدم.خیلی ناراحت شدم به همسر هم گفتم همسرم بیچاره دیگه قاطی کرده بود.
اصلا گیرم که من همچین حرفی به شما مادرشوهر زده باشم!!! واقعا چی توی سرت هست که عروس خودت رو خراب میکنی؟؟؟؟
از ماست که برماست تقصیر خودمه که جلوی زبونم رو نگرفتم و به این خانوم اعتماد کردم. تقصیر خودمه که ازشون توقع دارم مثل خانواده من باشن.
به همسرم با چشم گریون گفتم دیگه به من نگی اینا هم خانواده تو هستنا اینا دشمن من هستن اینا فقط میخان منو له کنن. همسر هم درمانده فقط منو نوازش میکرد. البته که به حسابشون میرسه.
یه جور عجیبی ناراحتم انگار بدنم مریض هست انگار توان ندارم عصبانی نیستم فقط حس یه آدم بیمار دارم.این حجم بی انصافی قابل تحمل نیست برام.
ته دلم خوشحالم که آدمای اطرافمو بهتر شناختم. دیگه برای من تموم شدن. خدارا شکر
همسرم همیشه عجله داره.دائم کار داره اولا خیلی اذیت میشدم نمیدونم چی توی وجود من اتفاق افتاد که باهاش کنار اومدم. من تقریبا تمام روز تنهام با اینکه کار خاصی ندارم ولی حس بدی هم ندارم. خیلی دلم میخاد باهمسر بریم بیرون باهم زیاد حرف بزنیم ولی خب خیلی کم اتفاق می افته.
امروز رئیس همسر اومده بود شرکت و قراره یکی دو روز بمونه. وقت ناهار همسر بهم گفت که قراره با رئیس بریم یه جای تفریحی یه لحظه سکوت کردم و گفتم بهش نگفتی فرهنگ جان(اسم کوچیک رئیس ) تو که میدونی من کار دارم چقدر سرم شلوغه درکم کن.(عین جمله هایی که به من میگه وقتی ازش میخام بریم جایی)
خندید و گفت بخدا خودش پیشنهاد داده و زشت بود بگم نمیتونم.
البته من اصلا ناراحت نیستم. بهش پیشنهاد دادم . اگه میخاد فردا شب رئیسش رو دعوت کنیم الان توی هتل هست. قراره تا شب خبرم بده. احتمالا فردا هم پسر خواهرم میاد پیشم چند روزی اینجا میمونه. ولی خب من روزه هستم امیدوارم بهش خوش بگذره.
دیروز به همسرم گفتم بریم خونه مادرت تقریبا 20 روزی هست نرفتم. قبول نکرد فکر کنم بدجوری دلش رو شکستن که حاضر نیست بریم اونجا بیچاره همسر دستش نمک نداره.هرچی خوبی میکنه انگار وظایفش رو انجام داده خودش هم میگه من میخام فردا پیش وجدان خودم و خدا شرمنده نباشم بخاطر کوتاهی کردن درحق پدر و مادرم. پدر همسر مرد خوبیه خیلی هم همسر رو دوست داره. منم دوست داره ولی من حسی بهش ندارم چون عقیده ام اینه که اونی که ظلم میکنه با اونی که دربرابر ظلم سکوت میکنه توی یه جبهه هستن.
پدر همسر هم در برابر ظلم هایی که درحق ما میشد سکوت کرد.
خیلی وقته تمام سعیم اینه که چیزی ناراحتم نکنه خودم رو با شرایط کنار بیام و گذشته رو رها کنم و حرفای نیش دار آدما رو از حسادتشون بدونم و به خودم افتخار کنم ولی زمان خاله پری که میرسه بدجوری همه چیز بهم حمله میکنه . از خودم در حال حاظر راضیم خدا با منه مطمعنم
هر وقت از دست همسرم عصبانی میشم.اول یه مقدار غرغر میکنم. اگه همسر فهمید و از دلم در آورد که تموم میشه. اگه نه هی برای من بزرگ و بزرگتر میشه و سکوت میکنم و محل بهش نمیدم. تا جایی که دیگه نمیشه تحمل کنم یه دعوای حسابی میکنم و همه حرفامو بهش میگم بعدش راحت راحت میشم انگار که اصلا از هیچ چیز ناراحت نبودم مثل امروز که حرفامو مسیج فرستادم براش هر چند همسرم وقت نکرده بود بخونه و بعدش خودم هم خوشحال شدم که نخونده ولی من آروم آروم شدم انگار از هیچ چیز ناراحت نبودم.خدایا شکرت
چند وقتی هست که وقتی همسر میاد خونه حس میکنم خیلی توی خودش هست به زور میخاد نشون بده که چیزیش نیست.
متاسفانه همسر هیچ وقت ناراحتیش رو بروز نمیده و همه چیز رو میریزه توی خودش و این میشه که شبا خوابای وحشتناک میبینه و یه دفه از خواب بیدار میشه و منو صدا میزنه . غذا دیگه نمیتونه بخوره و اشتهاش نصف میشه چون ناراحتی هاش رو قورت داده و سیر هست.
چندین سال پیش تا الان چندین بار با برادرشوهر شریک شدیم ولی هر دفه زده زیر همه چیز و به ما ضررهای زیادی زده و البته زبونش هم درازه.
این بار بازم ما از این سوراخ گزیده شدیم و دوباره با برادرشوهر شریک شدیمو نیمه های راه بازم زده زیر همه چیز ایندفه خداروشکر هنوز ضرر نکردیم ولی باید خرج کنیم و معلوم نیست آخرش چی بشه.مادرشوهر هم طرفدار اون یکی پسرش هست از اول نقشه هردوتاشون این بود که همسر خرج کنه اون هم شریک باشه بعد اون آقا خونه بسازه و ماشین بخره و هیچ خرجی نکنه و شریک بمونه . خدا بهمون کمک کنه که ایندفه دیگه شکست نخوریم که من دیگه طاقت شکست ندارم واقعا سخته.
حس میکنم بیشترین ناراحتی همسر واسه این قضیه هست ولی خودش میگه مسائل شرکت هست و کارای حسابداریش.
واقعا نمیدونم دیگه چیکار کنم که همسر بروز بده دور و برش چه خبره فقط باید صبر کنم.