همسر ته چین دوست نداره. دیروز تصمیم گرفتم برای خودم ته چین درست کنم برای همسر هم طبق برنامه روزانه، ظهر که همسر اومد وسطای ناهار یه دفه به خودم گفتم من نمک زدم به غذای همسر؟ بعد از خوروش چشیدم دیدم اصلا نمک نداره ولی همسر هیچی نمیگه البته همسر خیلی خیلی کم پیش میاد انتقاد کنه ولی دیروز به شدت هم توی فکر بود و متوجه نشده بود. کلی بهش خندیدم که اصلا نفهمیده بود غذا نمک نداره.
بعد از ناهار خابید عصر هم دوباره رفت دنبال کاراش ولی خیلی توی فکر بود و طبق معمول همه چیز رو توی خودش میریزه.
عصر زودتر برگشت براش چایی بردم و با انبر دست از زیر زبونش کشیدم که چرا ناراحته، که یه دفه شروع کرد به گفتن از دست رئیسش ناراحت بود بهش گفتم همین الان بلند شو برو حرفات بهش بزن کاری که با صحبت حل میشه نگرانی نداره. قبول کرد و برای منم توضیح میداد چی میخاد بگه فکر کنم استرس داشت و رفتش.
منم خودمو سرگرم کردم تا ساعت 11 شب که دیگه استرس لعنتی اومد سراغم چند بار زنگ زدم به همسر جواب نداد. گفتم طبق معمول گوشیش توی ماشین جا گذاشته. تی وی روشن کردم تا فیلم ببینم زمان زودتر بگذره تا ساعت یه رب به 12 دائم شمارش میگرفتم جواب نمیداد داشت قلبم میومد توی دهنم.
زنگ زدم به رئیسشون گفت که ده و نیم از هتل رفت. همین که گفت ده و نیم من دیگه مردم ، بیچاره دلداریم میداد ولی من اصلا نمیشنیدم قطع کردم . هر چی فکر میکردم اسم دوست همسر یادم نمیومد انگار آلزایمر گرفته بود همین جوری گریه میکردم و دنبال چاره میگشتم تا یادم افتاد و شمارش پیدا کردم و زنگ زدم تا زنگ زدم گفت گیسو تویی شروع کرد احوالپرسی گفتم فقط بگو از همسر خبر داری؟ گفت آره پیشمه گفتم من دیگه سکته کردم فورا گوشی داد همسر با گریه بهش میگفتم من زنگ زدم رئیست گفت خیلی وقته رفتی اگه طوریت میشد من توی این شهر غریب چی میکردم همسر فقط میگفت اومدم عزیزم اومدم.
رفتم توی اتاق مهمون توی تاریکی کلی گریه کردم تا همسر اومد و بغلم کرد هیچی بهش نگفتم اونم فقط معذرت خواهی میکرد منو میبوسید ولی من دیگه هیچی حس نمیکردم. عین وقتی که یه درد شدید داشته باشی و خوب بشی چقد سبک میشی همونجوری بودم.این اتفاقا توی نیم ساعت گذشت ولی برای من هزار سال شد.خیلی شب بدی بود.
دوست همسر بسیار حراف هست. سری قبل یک ساعت ما توی ماشین بودیم ایشون کنار خیابون بود ولی نمیذاشت بریم انقد حرف زد که من و همسر شام نخورده بودیم رسیدیم خونه اینقد خوابمون میومد که شام نخوردیم . همسر ساعت رو فراموش کرده بوده و فکر نمیکرد دوازده شبه و گوشیش روی سایلنت، اون چیزی که منو بیشتر ترسوند رئیسش گفت که منم به محض اینکه از هتل رفت باهاش تماس گرفتم جواب نداد.
همسر با رئیسش صحبت کرده بود و سوتفاهم بینشون حل شده بود. خداروشکر که اتفاق بدی پیش نیومده بود. الهی هیچکس این استرس ها را تحمل نکنه.
هرچند از همسر خیلی ناراحت شدم ولی همین که فهمید کارش اشتباه بوده برام کافی بود دیگه دعوا و قهر نکردم فکر میکنم دیگه هیچ وقت این کار تکرار نشه البته که همسر بینهایت حواس پرت هست.
صبح از خواب بیدار میشم دوش میگیرم با حوله که دور موهام پیچیدم میرم توی آشپزخونه یه لیوان آب میخورم بعدش تدارکات اولیه ناهار میبینم . بعد اگه تمیزکاری باشه انجام میدم بعدش یه کم نت گردی و دوباره آشپزخونه، اینقدر هوا گرمه که حتی به فکرم نمیرسه برم بیرون ....این برنامه تقریبا صبح تا ظهر منه حالا عصرا متفاوت تر هست.
ولی این روزها نمیتونم شاد باشم هرکاری میکنم دلم درد داره وقتی میخندم یه چیزی روی قلبم سنگینی میکنه خوب نیستم بخاطر مشکل خانواده ام .
هر روز یه نقاب میزنم به صورتم و روزم را شروع میکنم. واقعا چقدر دردآوره، اگه در ظاهر هم ناراحت باشی اینقد سنگینی نداره.
وقتی قلبت ناراحته و مجبوری ظاهرت شاد باشه واقعا درد آوره. نمیخام همسر بفهمه من چقدر ضعیفم. البته حق داره میگه روزایی که تو ناراحت بودی برای کی مهم بود، درسته وقتی من ناراحت بودم بقیه کنارم بودن ولی زیاد هم براشون مهم نبود زندگیه خودشون میکردن ولی من نمیتونم. بچه ها ممنون میشم برام دعا کنین مشکل حل بشه و بزرگتر نشه.
امروز صبح ساعت 8 چشمام باز کردم دیدم همسر داره میره کلید آب کولر بزنه.آخه همسر سرمایی هستن و بنده گرمایی شبا پتو میندازه روی خودش بعد کلید آب کولر هم خاموش میکنه که سردش نشه منم بدون پتو میخابم بعد یه دفه شبا حس میکنم دارم خفه میشم صدای همسر که میزنم فوری میره کلید آب میزنه.
صبح هم کلید آب زد دوباره اومد خابید من که از ماه رمضون عادت کرده بودم تا 10 بخابم دیگه خابم نبرد دیشب هم شام بیرون بودیم و ظرفی توی سینک نبود بلند شدم یه آبی به صورتم زدم همسر هم دیگه بیدار شد آماده شد بره طبق معمول یه لیوان شیرو عسل خورد و رفت.
چند وقتیه تصمیم گرفتم زبان بخونم یه پکیج خواهرم خیلی وقت پیش از موسسه نصرت گرفته بود منم ریختم روی گوشیم هر روز 45 دقیقه هست فعلا میخونم تا ببینم مثه همیشه نصفه و نیمه هستم یا تا آخرش میرم ولی واقعا دوست دارم.
داشتم زبان میخوندم که همسر اومد خیلی گرمازده شده بود بینهایت اینجا گرمه یه لحظه کولر خاموش نمیشه حالا خوبه ما بندرعباس نیستیم. براش هندونه آوردم و یه کم پیشش نشستم گفت بشین کنارم زبان بخون گفتم توی اتاق راحتترم رفتم بخونم وقتی برگشتم خابش برده بود.
منم یه سالاد و سبزی آماده کردم و یه کم نت گردی کردم.
دیگه همسر را صدا زدم ناهار بخوریم همسر عاشق خورشت بادمجون هست و خیلی تعریف کرد. هرچند امروز تصمیم به قرمه سبزی بود ولی لوبیا تموم کرده بودم.
من لوبیا میپزم میزارم فریزر برام راحتترین غذا قورمه سبزی هست چون همه چیزش آماده هست فقط باید بزاری جا بیفته.
حاج خانوم چند روز پیش بهم گفت چقد بوی قورمه سبزیت خوبه تصمیم دارم یه کم بیشتر درست کنم. براشون ببرم.
تصمیم جدید من صرفه جویی هست طوری غذا درست کنم که هیچی اضاف نیاد و طوری خرید کنم که هیچی خراب نشه. انشاالله بتونم ، چون دلم میسوزه که یکی نداشته باشه یکی هم مثه من همه چیز رو روانه سطل آشغال کنه.
شما هم امتحان کنید حتی توی خرید لباس اگه دوست دارید....امیدوارم عصر جمعه ی خوبی داشته باشید.جمعه ی من مثل همه روزای دیگه.
آها راستی دوست همسر زنگ زد برای درد دل همسر هم کلی نصیحتش کرد که هوای زنش را داشته باشه امیدوارم همه چیز درست بشه.با خودم گفتم کاش اون اولا یکی این حرفا را به همسر زده بود. تا من این همه سختی نمیکشیدم و اینقدر موهای عزیزم توی اوج جوونی سفید نمیشد.
عصرتون خوش
دیروز روز کار بود تمام روز کار میکردم. یخچال تمیز کردم بعدش اتاق خواب و اتاق مهمون و سالن گردگیری کردم و جارو کشیدم آخرش هم زیر دلم درد گرفت، نمیدونم چرا برام درس عبرت نمیشه که اینهمه کار نکنم هر دفه مریض میشم و به خودم قول میدم کار نکنم دوباره یادم میره.
همسر هم کلی سرزنشم کرد، خب دلم میخاد روز بعدش هیچ کاری نکنم و تنبلونه برای خودم باشم.
امروز صبح که بیدار شدم هیچ کاری نداشتم برای خودم یه قهوه درست کردم و ناهار هم آماده کردم و رفتم خوشکلاسیون پیش فریبا جون بازم باهم کلی حرف زدیم دیگه بزور سرو ته حرفامون به هم آوردیم چون هم من باید برمیگشتم هم فریبا جون کار بانکی داشت. قرار بود با همسر بریم نجاری چون من دنبال کنده ی درخت هستم.
نپرسید چرا چون خودم هم نمیدونم ولی خیلی دوست دارم.
هر چند برای همسر کار پیش اومد و نتونست بیاد.فعلا آتش بس اعلام کردیم .
میخام فردا یه غذای خوشمزه درست کنم بعدش دوباره رژیم بگیرم 3 کیلو فقط اضافه وزن دارم ولی باید مواظب باشم چون بینهایت استعداد چاقی دارم.
یک ساعت پیش اومدم پست بزارم گوشیم زنگ خورد دیدم خانوم دوست همسر هست. از همون سلامش فهمیدم ناراحته، متاسفانه حس ششم قوی دارم خیلی چیزایی که نباید میفهمم و بسیار آزارم میده.
خلاصه شروع کرد به درد و دل کردن تازه چند ماهه عقد کردن و میگه اگه شرایط این باشه طلاق میگیرم. منم بهش روحیه دادم بعضی جاها بهش حق دادم ، نمیدونم چرا ریشه همه اختلافات به مادرشوهر میرسه البته من مطمعنم که دوست همسر بینهایت تحت سلطه مادرش هست، بیچاره میگفت دائم بهم زخم زبون میزنن نمیزارن با شوهرم تنها باشم، منم ازش خاستم ناراحت نباشه و به این چیزا فکر نکنه و بهش قول دادم با همسر صحبت کنم تا غیر مستقیم یه سری مسائل به دوستش یاد بده.
آخه یه دختر با هزار امید و آرزو ازدواج میکنه چرا اینجوری میکنن بعضی مادرشوهرا...
من به خودم قول دادم اگه روزی مادرشوهر یا خواهر شوهر بشم هیچ وقت نه خودم حرفی بزنم که عروس ناراحت بشه نه اجازه بدم خانواده رفتار بدی بکنه. من مطمعنم آه یه عروس دامن خانواده میگیره خودم زیاد دیدم.
دیگه برم یه چایی دم کنم دلم لک زده برای چایی....مرسی بابت اینکه با چشای قشنگتون مهمون خونه من میشین .وقتی کامنتاتون رو میبینم بینهایت از بودنتون خوشحال میشم ...آخر هفته پراز آرامش براتون آرزو میکنم
چرا وقتی غصه میاد توی خونه دیگه بیرون نمیره؟؟؟؟
یه بغض سخت گلوم گرفته. به شدت هم عصبانیم احساس میکنم همه سلول های بدنم دارن با هم میجنگن.
همیشه همسر دعوا را کش میده یعنی بی توجهی میکنه من واقعا نمیتونم تحمل کنم و باید بریزم توی خودم تا غرورم حفظ بشه ولی تحملش سخته.
دلم میخاد برم مسافرت یه جایی که بهم خوش بگذره ولی تنها باشم و هیچکس باهام نباشه. مامانم دیشب زنگ زد گفت بعد کنکور داداش کوچیکه میای بریم تهران خونه داداش بزرگه از یه طرف دلم میخاد برم از یه طرف حوصله کسی ندارم دلم میخاد تنهایی برم جایی بدون خانواده، اما همسر اجازه نمیده .
چرا من اینقدر صبرم کمه کاش طاقت قهر داشتم اونوقت همسر از ترس قهر من بهم بی توجهی نمیکرد. چقدر خوبه ابنجا هست که بنویسم این متن کوتاه که نوشتم حالم خیلی بهتر شد.
همسر نه دست بزن داره و نه بد دهن هست فقط سکوت بی توجهی میکنه که واقعا از هزار تا کتک زدن بدتره چون بدن من دچار استرس شدید میشه و برای یه زن واقعا سخته.
بعضی وقتا حس میکنم قلبم درد داره باید برم دکتر چون همه عموهام سابقه بیماری قلبی دارن.
میدونین یه مشکلی که هست خانواده من همشون مشکلاتشون فقط به من میگن، به من هم فشار میاد آخه اگه مشکل مال خودم باشه تحملش راحتره تا اینکه ببینی عزیزت ناراحته واسه من که اینجوریه فکر میکنم قلبم واسه همین اذیت میکنه. برام مهم نیست توی این دنیا وابستگی به چیزی ندارم.